بیان خیلی شلوغه، خیلی امکانات داره، سادگی بلاگفا بهتر بود... ولی از بلاگفا خلوت تره انگار! با توجه به بروز شدن وبلاگ ها!
کم کم دارم کار های روتینی رو انجام میدم و در واقع ازون حالت ساکن و غیر فعال در میام..... که به قول دوستمون قمشه ای '' شادی '' رو تو انجام وظایف پیدا کنم...خدایا عاقبتمونو بخیر کن.... اخبار رو اصلا دنبال نمیکنم....
سردرد دارمی... عصری که از حموم اومدم بیرون تو راه پله سرد و ازون موقع سردردم شروع شد، اصنش نمیخوام باهات دوست بشم سرما..... موهام هنوز خشک نشده ، عادت ندارم با سشوار خشک کنم و واس موها هم خوب نیست میگن.... یه دمنوش ترکیبی درست کردم هر چی دستم اومد ریختم، بد نشد😂
چایی، هل، زعفرون، آویشن، چای کوهی، 🤔همینا... با نبات!
دلم میخواد تخت بگیرم بخوابم از الان و فردا هم سر کار نرم....
موارد استفاده : با هندزفری
'' تو ماشین و وقتی باد به موهات میخوره و خیره شدی به جاده ی بی انتها.... ''
یکی دیگه از مواردی که اذیتم می‌کرد تو مکان جدید زندگی، هوای سردسیر شه، چون بچگی همینجا بودم و اذیت شدم و سرما خوردگی و... خاطرات خوبی ندارم از این سرما.... ولی امشب تصمیم گرفتم باهاش دوست بشم :)) پنجره رو باز کردم و هوای سرد رو به ریه هام دعوت کردم و زل زدم به ماه نیمه کامل که همیشه تو این حالت بیشتر دوستش دارم(خصوصا وقتی یه کوچولو مونده تا تکمیل شدنش) ... مامانبزرگ بعد نگاه کردن به ماه به اینه نگاه می‌کرد :)) ای کاش بودی شاید اینقدر سخت نمی‌گذشت اینجا بهم اینطوری...
اینجا تو بیان خیلی پست نمیزارن فکر کنم، ولی من بر حسب عادت راحت مینویسم اینجا :)
اینکه تو مسائل و لحظات مختلف، آیه هایی که حفظ کردم به ذهنم میاد برام جالبه... این مدت یکم کوتاهی کردم و عقب افتادم از حفظ.... دوست ندارم کسی بدونه دارم قرآن رو حفظ کنم تو دنیای واقعی، چون ممکنه یه سو تفافت هایی برای بقیه پیش بیاد که حافظ قرآن نباید هیچ خطایی بکنه و... در صورتی که من هنوز خیلی چیز ها برام معنی نداره، مثلا همین چادری که میپوشم رو درک نمیکنم ولی بخاطر محیط زندگیم میپوشمش :).... ولی قرآن رو دوست دارم، حس و وایب مثبتی بهم میده وقتی میخونمش... دوست دارم بیشتر بفهمم و درکش کنم....
وبمو تو بلاگفا زدم ترکوندم، یعنی آدرس عوض کردم، و یه آدرس من درآوردی زدم که خودمم دیگه پیداش نکنم... به نظرم وبلاگ نویس ها خیلی تنهان... نمیدونم شاید همه مون دور هم خیلی تنهاییم :)
ولش کن اصن....
خیلی دارم تلاش می‌کنم حال و هوامو عوض کنم و یه تکونی به زندگیم بدم....
یعنی فقط در حد فکر بوده هنوز به عمل نرسیده....
فعلا با یه دوره ی شکر گزاری میخوام شروع کنم... دلم می‌خواست هر روز یه مسیری رو پیاده میرفتم... قبلا ها خیلی بیشتر پیاده روی داشتم و ذهنم رو آروم آروم می‌کرد....
دیگه نمیخوام آرزو های دور و دراز داشته باشم... خسته شدم از امیدوار بودن و منتظر موندن برای روزای بهتر :).... میخوام شرایط و همینی که هستم رو بپذیرم... تلاش کنم حالم رو بهتر کنم.... دنیای قشنگی اگه برای خودم نساختم، لحظه های قشنگ برای دیگران درست کنم...دوست دارم مهربونتر بشم، بیشتر بخندم، بیشتر حواسم رو جمع بچه ها کنم.... و اینکه اراده ام رو قوی کنم....
دوست داشتم بود و نبودم برای یکی مهم بود.....
به ادم هایی که آدم درست زندگیشون رو پیدا کردن و مراقبت میکنن از عشقشون حسودیم میشه....
